Ang Panalangin ay para lang sa Paris

A River of blood in Syria but no one cares because it's not Paris 

Dumanak ang dugo sa Syria nagmistulang ilog na pula. Mga musmos na inalisan ng karapatang huminga. Mga batang walang muwang pero nadamay sa ganting dahas. Maraming sugatan mga gusaling nabuwal mga bubog na nagkalat mga pader na nagkapira-piraso kahit pook dalanginan at mga ospital binomba at halos maabo. Walang pumansin. Walang umusal ng panalangin walang kulay ng bandilang ipinaskil sa facebook man o twitter. Dito man sa sariling bayan. Halos walang pumansin noong paslangin ang ilang Lumad at kanilang mga lider. Dahil sa karahasan ang mga kapatid nating lumad napilitang magsilikas. Dumadanak ang dugo doon sa lupang pangako pero walang malasakit at panalangin man lang ang karamihan lalo itong pamahalaan. Mas abala sila pag-estima sa mga dayuhan na dadalo sa maluhong pulong sa Kamaynilaan. Palibhasa kasi ang Syria at ang bayan natin hindi naman syudad ng Paris. Kaya ang krimen sa atin walang panalangin
para lang ito sa Paris.

"Pray for Paris" | PWK©2015

Ang larawan ay mula kay Sam Maxwell.

Salin: Ngayong Gabi Isusulat Ko

Ngayong Gabi Isusulat Ko
-Pablo Neruda
(Salin ni Severino Hermoso)


Ngayong gabi isusulat ko ang pinakamalulungkot na tugma.

Isusulat, halimbawa, ‘Ang gabi ay maningning
at ang mga bughaw na bituin sa malayo ay nilalamig.’

Ang hangin sa gabi ay nagrerekurida sa kalawakan at umaawit.

Ngayong gabi isusulat ko ang pinakamalulungkot na tugma.
Minahal ko siya, at minahal niya rin ako minsan.

Sa mga gabing tulad nito yakap ko siya sa aking mga bisig.
Hinahalikan ko siyang paulit ulit sa lilim ng walang hanggang himpapawid.

Minahal niya ako, minsan minahal ko rin siya.
Paanong hindi iibigin nino man ang kanyang magagandang mata.

Ngayong gabi isusulat ko ang pinakamalulungkot na tugma.
Maisip ko lamang na hindi na siya akin. Maramdaman lamang na mawawala na siya sa akin.

Pakinggan ang lalim na gabi, na higit ang lalim na wala siya.
Tulad ng mga hamog sa damuhan nahulog ang tugma sa kaluluwa.

Anong halaga na hindi siya maaring ingatan nitong aking pag-ibig.
Maningning ang gabi at siya ay hindi ko kapiling.

Ito na lahat. Sa malayo merong umaawit. Sa malayo.
Hindi mapalagay ang aking kaluluwa na wala na siya.

Sinusubukan siyang hanapin ng aking paningin upang akayin siya palapit.
Hinahanap siya ng aking puso, at siya ay hindi ko na kapiling.

Ang katulad na gabing pinapuputi ang parehong mga puno.
Tayo, na sa mga sandaling iyon, ay hindi na tulad noon.

Hindi ko na siya mahal, iyan ang katiyakan, ngunit minahal ko siyang talaga.
Sinusubukan ng aking tinig na hanapin ang hangin upang hagkan ang kanyang pandinig.

Sa iba. Siya ay mapupunta na sa iba. Tulad noong  bago ko siya hagkan.
Ang kanyang tinig, ang kanyang magandang katawan. Ang kanyang mapupungay na mata.

Hindi ko na siya mahal, iyan ang katiyakan, ngunit marahil mahal ko siya.
Napakaikli ng pag-ibig, walang hanggan ang paglimot.

Sapagkat tulad ng mga gabing ganito yakap ko siya sa aking mga bisig.
Hindi mapalagay ang aking kaluluwa na wala na siya.

Kahit ito pa ang huling sakit na sa akin ay ipaparamdam niya
At ito ang mga huling tugma na isusulat ko para sa kanya.