you never know how much i misses you...
the times that we've shared through...
i'm very grateful for that chance in a lifetime...
the break of meeting you in this journey...in this crossroads…
an accident?
thanks anyway…
cause you surely brought in mirth and smirk
i miss the "ampz"and the correct smiles that register from your red lips...
the unique magnificence that only you banners true.
heaven is surely that close when i'm near you
but that was seems to be for a long time ago..
do i sound so heartrending or poignant? i guess so...
but can you blame a heart that is yearning for you
a friend who means a lot
so much that is not enough to bear
let me cease this moment
to keep tears from flooding
you know for the fact how much you mean
to a guy here waiting
"i'll wait even if you will not come..."
ang larawan ay mula sa fineart america
Sabado, Disyembre 15, 2007
(,")Heaven(".)*
when will i ever savor the day that i will not be away
from you...
in my dreams?in my mind?or the die that i will die
and be an angel to guide you?
you might not know how i really long to be with
you...
to be captivated by your warm embrace...your
sweet caress...
you might not believe nor give importance to what i
truly feel but i have laid all my cards(,")
nothing more, nothing less...
i dont care if i fail this test
for all that matters to me now is to give all my
best...
i might run out of words at times
my poems will be not fair with rhymes
whatever worst things that will come
this all the totality and sum
it all boils down to only one
"Me tula prem karto"
remember that for all i care,
for all i know...
my world is now better since i have
known you...
and for that i would like to thank you.
*during my first year in college
from you...
in my dreams?in my mind?or the die that i will die
and be an angel to guide you?
you might not know how i really long to be with
you...
to be captivated by your warm embrace...your
sweet caress...
you might not believe nor give importance to what i
truly feel but i have laid all my cards(,")
nothing more, nothing less...
i dont care if i fail this test
for all that matters to me now is to give all my
best...
i might run out of words at times
my poems will be not fair with rhymes
whatever worst things that will come
this all the totality and sum
it all boils down to only one
"Me tula prem karto"
remember that for all i care,
for all i know...
my world is now better since i have
known you...
and for that i would like to thank you.
*during my first year in college
painting*
Days are starting with a frown on my face
My eyes keep on asking if I can handle this case
Youre now far away and its a big blow
This world I have will fall down, that I know
Clouds are not anymore seen hanging in the sky
I feel theyre hiding and I dont know why
Even the leaves and flowers are very unusual
Somethings missing in their everyday ritual
Look at the surrounding theyre not the way they used
to be
Birds dont fly around and sing within a tall tree
Ms. Wind is getting lazy she rarely makes her trip
While Mr. Suns rays hit my skin like a whip
It really hurts me so the day you walk away
If I could only forget you that easy wish I may
But its really hard to do like a habit I had
The idea of letting go will really make me bad
Slowly, tears are falling down my cheeks
This happens every night now for a couple o weeks
I let myself de drown by all of my make beliefs
Im a good adviser but I cant give myself any tips
If you could hear me now please come to my heart
And again lets make a brand new start
Or at least bring back our friendship to be exact
I couldnt ask for anything but you and thats a fact
Please return now to me my very special lady
Lets restore the surrounding we painted with beauty
The painting is not perfect without you in sight
Youre a true work of art in the picture of my
limelight
*created during my high shool days...
My eyes keep on asking if I can handle this case
Youre now far away and its a big blow
This world I have will fall down, that I know
Clouds are not anymore seen hanging in the sky
I feel theyre hiding and I dont know why
Even the leaves and flowers are very unusual
Somethings missing in their everyday ritual
Look at the surrounding theyre not the way they used
to be
Birds dont fly around and sing within a tall tree
Ms. Wind is getting lazy she rarely makes her trip
While Mr. Suns rays hit my skin like a whip
It really hurts me so the day you walk away
If I could only forget you that easy wish I may
But its really hard to do like a habit I had
The idea of letting go will really make me bad
Slowly, tears are falling down my cheeks
This happens every night now for a couple o weeks
I let myself de drown by all of my make beliefs
Im a good adviser but I cant give myself any tips
If you could hear me now please come to my heart
And again lets make a brand new start
Or at least bring back our friendship to be exact
I couldnt ask for anything but you and thats a fact
Please return now to me my very special lady
Lets restore the surrounding we painted with beauty
The painting is not perfect without you in sight
Youre a true work of art in the picture of my
limelight
*created during my high shool days...
...ilang mga katanungan**
sa panahon na nalulungkot tayo sa mga bagay-bagay
isa lang ang lagi nating isipin:
"magpapatuloy ako pasulong kahit ano pa ang kaharapin.."
tunay na kay daming kontradiksyon
kay raming hihila o humihila palihis o paurong
pero sa bawat pagkakataong ganoon
pumikit ka ng mataimtim na tila ba nagdarasal
maaari din namang sa sandaling iyon
kinakausap mo ang sariling di mo pa tunay na natutuklasan
matapos noon ay galugarin mo
ang malawak na bilang ng maralitang
patuloy na pinahihirapan sa lipunan
...ang mga magsasakang hanggang sa kasalukuyan
walang sariling lupang sakahan
habang patuloy na kinakamkam
ang bukid na ninuno pa nya ang nagbungkal at nagpayaman
ang hagupit ng init ng araw hindi iniinda
para may makain ang iyong pamilya
at ang milyon-milyong iba pa
kahit pa nga ang sarili nyang pamilya
sa bigas na mismong sya ang nagtanim
sila mismo namomroblema
...ang mga manggagawang walang habas sa paglikha
lagpas otso oras pa nga kung sila ay gumawa
subalit hanggang sa sandaling ito
animo limos ang sahod nilang tinatamo
samantalang karapatan nila sa mahabang panahon ang ipinagkakait at tinatapakan
...ang mga maralitang nasa lungsod
sa bawat araw na nagdadaan
lalong sumasahol ang kanilang kalagayan
ang kaharian nilang sa mga bangketa, tabing riles at estero nakalagak
natatabingann ng sako't bubungang lata ay kinakalawang
ngayon nanganganib pang maglaho't mawasak
sa tulak ng imperyalistang gahaman
ng mga tuta niya dito sa nabubulok nating lipunan
sa mga nasa gobyernong walang sing sakim din naman
...ang mga kabataang patuloy na biktima
ng lumalalang krisis na inihahambalos na imperyalista
ang sumisidhing kabulukan sa edukasyon
itinutulak na sa murang edad bitawan na ang guryon
humuhulagpos mismo sa kanila
ang mga aklat at kwaderno sa eskwela
mga lapis at panulat
sa kanilang kamay di na halos masalat
itong karapatan sa EDUKASYONg dapat na matamasa
mismong lipunan ipinakakait sa kanya
hayun at pinakakakitaan na ng mga kapitalista
kasabwat ng mga nandoon sa gobyernong
gahaman at pasista.
ilan lang iyan kasama...
pero kung ibig mo pa
maaari ko pang baybayin ang maraming pang iba
na patuloy na pinagsasamantalahan nitong sakim at nabubulok na sistema.
ngayon hiling ko
marahan mong imulat ang iyong mga mata
ngayon tatanungin kita.
pababayaan mo ba sila?
sila na ang tanging pag-asa
ay nakasandig sa iyo at sa marami pang ibang kasama
sa palagay mo ang paghinto natin sa pakikibaka
ang magbibigay lunas sa katayuan nilang malaon ng dinudusta
sa kalagayan na maging tayo man din ay biktima?
sige, kung masasagot mo na ng makatuwirang 'oo'
ang ilang mga katanungang iyan
ako ang unang-unang sasama.
kung hindi naman
kalimutan mo na
pero sa ngayon, magkatuwang nating isulong
kasama ng iba pa
ang nabitiwang adhikain ng ibang kasamang pumanaw sa labanan...
tanganan natin ang mga nabitiwang armas ng mga bumuwal na kasama...
para sa pangmatagalang pagbabago!
para sa rebolusyon!
para sa sambayanan!
**tulang kinatha noong ika-9 ng setyembre 2007.
tugon ko sa mensahe ng isang kasama sa kanayang pagkalungkot.
isa lang ang lagi nating isipin:
"magpapatuloy ako pasulong kahit ano pa ang kaharapin.."
tunay na kay daming kontradiksyon
kay raming hihila o humihila palihis o paurong
pero sa bawat pagkakataong ganoon
pumikit ka ng mataimtim na tila ba nagdarasal
maaari din namang sa sandaling iyon
kinakausap mo ang sariling di mo pa tunay na natutuklasan
matapos noon ay galugarin mo
ang malawak na bilang ng maralitang
patuloy na pinahihirapan sa lipunan
...ang mga magsasakang hanggang sa kasalukuyan
walang sariling lupang sakahan
habang patuloy na kinakamkam
ang bukid na ninuno pa nya ang nagbungkal at nagpayaman
ang hagupit ng init ng araw hindi iniinda
para may makain ang iyong pamilya
at ang milyon-milyong iba pa
kahit pa nga ang sarili nyang pamilya
sa bigas na mismong sya ang nagtanim
sila mismo namomroblema
...ang mga manggagawang walang habas sa paglikha
lagpas otso oras pa nga kung sila ay gumawa
subalit hanggang sa sandaling ito
animo limos ang sahod nilang tinatamo
samantalang karapatan nila sa mahabang panahon ang ipinagkakait at tinatapakan
...ang mga maralitang nasa lungsod
sa bawat araw na nagdadaan
lalong sumasahol ang kanilang kalagayan
ang kaharian nilang sa mga bangketa, tabing riles at estero nakalagak
natatabingann ng sako't bubungang lata ay kinakalawang
ngayon nanganganib pang maglaho't mawasak
sa tulak ng imperyalistang gahaman
ng mga tuta niya dito sa nabubulok nating lipunan
sa mga nasa gobyernong walang sing sakim din naman
...ang mga kabataang patuloy na biktima
ng lumalalang krisis na inihahambalos na imperyalista
ang sumisidhing kabulukan sa edukasyon
itinutulak na sa murang edad bitawan na ang guryon
humuhulagpos mismo sa kanila
ang mga aklat at kwaderno sa eskwela
mga lapis at panulat
sa kanilang kamay di na halos masalat
itong karapatan sa EDUKASYONg dapat na matamasa
mismong lipunan ipinakakait sa kanya
hayun at pinakakakitaan na ng mga kapitalista
kasabwat ng mga nandoon sa gobyernong
gahaman at pasista.
ilan lang iyan kasama...
pero kung ibig mo pa
maaari ko pang baybayin ang maraming pang iba
na patuloy na pinagsasamantalahan nitong sakim at nabubulok na sistema.
ngayon hiling ko
marahan mong imulat ang iyong mga mata
ngayon tatanungin kita.
pababayaan mo ba sila?
sila na ang tanging pag-asa
ay nakasandig sa iyo at sa marami pang ibang kasama
sa palagay mo ang paghinto natin sa pakikibaka
ang magbibigay lunas sa katayuan nilang malaon ng dinudusta
sa kalagayan na maging tayo man din ay biktima?
sige, kung masasagot mo na ng makatuwirang 'oo'
ang ilang mga katanungang iyan
ako ang unang-unang sasama.
kung hindi naman
kalimutan mo na
pero sa ngayon, magkatuwang nating isulong
kasama ng iba pa
ang nabitiwang adhikain ng ibang kasamang pumanaw sa labanan...
tanganan natin ang mga nabitiwang armas ng mga bumuwal na kasama...
para sa pangmatagalang pagbabago!
para sa rebolusyon!
para sa sambayanan!
**tulang kinatha noong ika-9 ng setyembre 2007.
tugon ko sa mensahe ng isang kasama sa kanayang pagkalungkot.
Martes, Disyembre 11, 2007
luha man nami'y sumasaludo**
salamat sa pagkakataon
sapagkat binigyan ako ng panahon
na masilayan at malaman
ang iyong kadakilaan
ang maging saksi sa iyong katatagan
isang kasamang pinatatag ng di mabilang na digmaan
pinag-alab ng maraming pakikibaka sa lansangan
tumibay sa di mapapantayang
mga tunggaliang iyong napangibabawan
walang paglagyan ang aking
pagkalugod at pahanga
dahil maging sa pagkakaratay mo
sa banig ng panibagong digma
larawan ka pa din ng di matutumbasang tapang
karangalan ang ika'y matulungan sa gitna ng pagsubok
hindi man kita nakasama sa mga pag-aaral
hindi man kita nakasabay sa mga martsa ng mamamayan
hindi man kita nakakapitbisig sa mga piket at barikada
masaya pa din akong marinig at malaman
ang epiko ng iyong pagkakalalang at pakikibaka
ang mga kwento ng bomabahan doon sa mendiola
mga panahong kasama mo ang masa at inoorganisa
kahit maging sa iyong paglilingkod bilang isang guro
binigyan mo kami ng di matatawarang inspirasyon
upang lalong pag-ibayuhin itong paglilingkod sa rebolusyon
di ko man narinig ang iyong tinig ng may ahitasyon
di pa man nakadaupang palad ang mandirigmang
sumuong na sa di mabilang na alon
buong linaw mo pa din kaming naantig sa iyong determinasyon
nasasalamin ko ang patuloy mong pakikibaka
habang ako ay nasa loob ng silid ng iyong pagdurusa
lumuha ka
nasaksihan ko iyon at ng ilan pang mga naroong kasama
nagdulot din iyon ng luha sa puso naming labis na ang pangungulila
ngunit itinulak kami sa higit pang kapasyahan
ipagpatuloy ang pakikibaka ng mamamayan
tunay kang mandirigma nitong rebolusyon
huwaran
kapita-pitagan
patuloy na lumalaban
salamat
hindi mo man ito marinig
dahil tayo'y halos nasa magkabilang panig
bata pa man ang aming karanasan
sa ating pinaglilingkurang rebolusyon
tila nabuhay na din kami sa mga nasulat na ng kahapon
tila nabaybay na din namin ang kasaysayan
mula na din sa kwento ng iyong kagitingan
[pinakamataas na] pagpupugay!
kapara ng iba pang pinagtibay ng panahon.
[pinakamataas na] pagpupugay!
mahal na guro...
mahal na kasama...
mahal na kadre...
mahal na mandirigma...
mahal na anak
...nitong rebolusyon!
luha man nami'y sumasaludo
at kahit itong mga titik na aking tinipon at inayos
hindi sasapat na alay
gayunman...
buong puso't buong tapat
para sa mga aral na ibinahagi mo (ka nic)!
para sa masang ating minamahal
magpapatuloy ang rebolusyon...
nasaan ka man
...padayon
-maria baleriz
**tulang kinatha matapos masaksihan ng may akda ang paghihirap ni ka monico atienza sa banig ng kanyang panibagong digmaang 'pinagtagumpayan' nang minsang magkaroon ng pagkakataong dumalaw at makapagbantay sa DAKILANG kasama. disyembre 2006.
isang taon ng masalimuot na pakikibaka ang matuling nagdaan.
ang tula ay binigkas at narinig noong ika-7 ng disyembre 2007. sa huling gabi ng lamay at pagbibigay ng parangal kay kasamang monico atienza.
(unang binigkas ng may akda ang kathang ito sa isang 'cult nyt' sa isang piket sa ripada.
inakala nang may-akda na hindi na mabibigyan ng pakakataong madinig ang kanyang handog kay ka nic bilang pagpupugay at pagpapasalamat dahil sa mga serye ng kabiguang hindi makapagtanghal sa mga 'cult nyt' at papupugay para kay ka nic)
sapagkat binigyan ako ng panahon
na masilayan at malaman
ang iyong kadakilaan
ang maging saksi sa iyong katatagan
isang kasamang pinatatag ng di mabilang na digmaan
pinag-alab ng maraming pakikibaka sa lansangan
tumibay sa di mapapantayang
mga tunggaliang iyong napangibabawan
walang paglagyan ang aking
pagkalugod at pahanga
dahil maging sa pagkakaratay mo
sa banig ng panibagong digma
larawan ka pa din ng di matutumbasang tapang
karangalan ang ika'y matulungan sa gitna ng pagsubok
hindi man kita nakasama sa mga pag-aaral
hindi man kita nakasabay sa mga martsa ng mamamayan
hindi man kita nakakapitbisig sa mga piket at barikada
masaya pa din akong marinig at malaman
ang epiko ng iyong pagkakalalang at pakikibaka
ang mga kwento ng bomabahan doon sa mendiola
mga panahong kasama mo ang masa at inoorganisa
kahit maging sa iyong paglilingkod bilang isang guro
binigyan mo kami ng di matatawarang inspirasyon
upang lalong pag-ibayuhin itong paglilingkod sa rebolusyon
di ko man narinig ang iyong tinig ng may ahitasyon
di pa man nakadaupang palad ang mandirigmang
sumuong na sa di mabilang na alon
buong linaw mo pa din kaming naantig sa iyong determinasyon
nasasalamin ko ang patuloy mong pakikibaka
habang ako ay nasa loob ng silid ng iyong pagdurusa
lumuha ka
nasaksihan ko iyon at ng ilan pang mga naroong kasama
nagdulot din iyon ng luha sa puso naming labis na ang pangungulila
ngunit itinulak kami sa higit pang kapasyahan
ipagpatuloy ang pakikibaka ng mamamayan
tunay kang mandirigma nitong rebolusyon
huwaran
kapita-pitagan
patuloy na lumalaban
salamat
hindi mo man ito marinig
dahil tayo'y halos nasa magkabilang panig
bata pa man ang aming karanasan
sa ating pinaglilingkurang rebolusyon
tila nabuhay na din kami sa mga nasulat na ng kahapon
tila nabaybay na din namin ang kasaysayan
mula na din sa kwento ng iyong kagitingan
[pinakamataas na] pagpupugay!
kapara ng iba pang pinagtibay ng panahon.
[pinakamataas na] pagpupugay!
mahal na guro...
mahal na kasama...
mahal na kadre...
mahal na mandirigma...
mahal na anak
...nitong rebolusyon!
luha man nami'y sumasaludo
at kahit itong mga titik na aking tinipon at inayos
hindi sasapat na alay
gayunman...
buong puso't buong tapat
para sa mga aral na ibinahagi mo (ka nic)!
para sa masang ating minamahal
magpapatuloy ang rebolusyon...
nasaan ka man
...padayon
-maria baleriz
**tulang kinatha matapos masaksihan ng may akda ang paghihirap ni ka monico atienza sa banig ng kanyang panibagong digmaang 'pinagtagumpayan' nang minsang magkaroon ng pagkakataong dumalaw at makapagbantay sa DAKILANG kasama. disyembre 2006.
isang taon ng masalimuot na pakikibaka ang matuling nagdaan.
ang tula ay binigkas at narinig noong ika-7 ng disyembre 2007. sa huling gabi ng lamay at pagbibigay ng parangal kay kasamang monico atienza.
(unang binigkas ng may akda ang kathang ito sa isang 'cult nyt' sa isang piket sa ripada.
inakala nang may-akda na hindi na mabibigyan ng pakakataong madinig ang kanyang handog kay ka nic bilang pagpupugay at pagpapasalamat dahil sa mga serye ng kabiguang hindi makapagtanghal sa mga 'cult nyt' at papupugay para kay ka nic)
Linggo, Disyembre 9, 2007
for a soulful wind i once have
Because of you I can go now
face the cruel world
stand proud above all
I have experienced how to fall
Lay freely and kissed the ground
Close my eyes and rest
Feel for a moment the darkness
Listen as the earth trembles
While my heart cautiously throbs
Pounding deep within like a drum roll
butterfly roaming in my stomach
a kangaroo seems to be jumping tirelessly
before I envelope the day silently
I will converse to thee
confess what my heart felt
from the very first time
when my eyes met yours
the very minute that I plummet
but now youre gone
you left me all alone
all I could say
'am I left with other choice?'
Guess I have to utter
cause I believe
it is the appropriate time
i'll whisper these words through the winds
"Ani ohev et otha..."
...i know, i've cried a lot before
but now i'm still in tears
rivers to cry more
and up to now my heart still fears
I have to abscond
stand from where I am lying
stand from where I fall
move on just to make sure
and always bear in mind
Youre once in my life
Was in my dreams
Forever will be here
...inside my very heart
face the cruel world
stand proud above all
I have experienced how to fall
Lay freely and kissed the ground
Close my eyes and rest
Feel for a moment the darkness
Listen as the earth trembles
While my heart cautiously throbs
Pounding deep within like a drum roll
butterfly roaming in my stomach
a kangaroo seems to be jumping tirelessly
before I envelope the day silently
I will converse to thee
confess what my heart felt
from the very first time
when my eyes met yours
the very minute that I plummet
but now youre gone
you left me all alone
all I could say
'am I left with other choice?'
Guess I have to utter
cause I believe
it is the appropriate time
i'll whisper these words through the winds
"Ani ohev et otha..."
...i know, i've cried a lot before
but now i'm still in tears
rivers to cry more
and up to now my heart still fears
I have to abscond
stand from where I am lying
stand from where I fall
move on just to make sure
and always bear in mind
Youre once in my life
Was in my dreams
Forever will be here
...inside my very heart
a.K.L.A.s
Ikaw.
Baket ka nagagalet..
Sa akin...
Sa amin...
Sa mga kabataang sa lansangan nakasadlak...
Sa bulto ng masang may plakard na tangan...
Sa mga nagpipiket at nagrarali sa lansangan...
Sa bulto ng taong nakabilad sa araw...
habang halos labas litid silang sumisigaw...?
hindi kami nang-aabala
maling pag-aakala lang ang nasa isip mo palibhasa
imulat ang isipan mo't pakalawakan
kami ang nag-ipong mga sipag at kilos...
ito ang isa naming sandata
dulot ito ng umigpaw na pambubusabos na aming binabata
bunga ito ng pasahod na tila limos
kahit animo'y hayop kami king ituring halos
at ang edukasyong sa ipinagkait sa dungo't api
na saan ang gobyerno upang isalba kami?
Ang bukirin mananatiling nakatitiwangwang.
Mga makina ng pabrika hindi iinit man lang.
Mga pantalan at paliparan walang lilikhaing ingay...
kahit paggalaw maaaring hindi na magsabay...
kahit pa ang apat na sulok ng mga silid aralan
magiging animo'y tahimik na himlayan...
sapagkat..!
ipararamdam namin ang pag-aaklas...
ang AKLAS na walang patid...
kahit pa malagot ang aming mga litid.
ikakalat namin ang aming poot.
isasabog ang bigwas na walang takot.
ibabantayog naming mga ginahis,
ang baluting aming ibinihis.
ang aklasang ito ang sisibol.
magpapasya.
At siyang magbibigay hatol..!
Baket ka nagagalet..
Sa akin...
Sa amin...
Sa mga kabataang sa lansangan nakasadlak...
Sa bulto ng masang may plakard na tangan...
Sa mga nagpipiket at nagrarali sa lansangan...
Sa bulto ng taong nakabilad sa araw...
habang halos labas litid silang sumisigaw...?
hindi kami nang-aabala
maling pag-aakala lang ang nasa isip mo palibhasa
imulat ang isipan mo't pakalawakan
kami ang nag-ipong mga sipag at kilos...
ito ang isa naming sandata
dulot ito ng umigpaw na pambubusabos na aming binabata
bunga ito ng pasahod na tila limos
kahit animo'y hayop kami king ituring halos
at ang edukasyong sa ipinagkait sa dungo't api
na saan ang gobyerno upang isalba kami?
Ang bukirin mananatiling nakatitiwangwang.
Mga makina ng pabrika hindi iinit man lang.
Mga pantalan at paliparan walang lilikhaing ingay...
kahit paggalaw maaaring hindi na magsabay...
kahit pa ang apat na sulok ng mga silid aralan
magiging animo'y tahimik na himlayan...
sapagkat..!
ipararamdam namin ang pag-aaklas...
ang AKLAS na walang patid...
kahit pa malagot ang aming mga litid.
ikakalat namin ang aming poot.
isasabog ang bigwas na walang takot.
ibabantayog naming mga ginahis,
ang baluting aming ibinihis.
ang aklasang ito ang sisibol.
magpapasya.
At siyang magbibigay hatol..!
pasista
ANG kumpas ng kamay ang hudyat ng berdugo
palaganapin kagyat ang pasistang gobyerno
mula sa kalatas na padala ng imperyalismo
lumikha agad ng malawakang delubyo
dinahas ang protesta doon sa mendiola
pati kababaihan hindi inalintana
walang pakundangan itinaboy at binalahura
binomba ng tubig ang mga dakilang aktibista
walang sinanto senador man o alagad ng simbahan
itatabo ka't iwawasiwas sa lansangan
kahit nga babae napagsamantalahan
sa mga protesta'y nasaktan at nahipuan
kagyat pang bumugso ang epidemya ni pandak
kaliwa't kanang pagpaslang ang inanak
dugo ng mga masang lider at aktibista' dumanak
parang mga ibong binaril at pinabagsak
labi ng mga kasama'y parang hayop na pinaslang
animo'y mga leong hayok na sumunggab na lamang
nilapa ang katawan ng mga matuwid ang tapang
pag-agos ng protesta'y walang humpay na hinarang
palaganapin kagyat ang pasistang gobyerno
mula sa kalatas na padala ng imperyalismo
lumikha agad ng malawakang delubyo
dinahas ang protesta doon sa mendiola
pati kababaihan hindi inalintana
walang pakundangan itinaboy at binalahura
binomba ng tubig ang mga dakilang aktibista
walang sinanto senador man o alagad ng simbahan
itatabo ka't iwawasiwas sa lansangan
kahit nga babae napagsamantalahan
sa mga protesta'y nasaktan at nahipuan
kagyat pang bumugso ang epidemya ni pandak
kaliwa't kanang pagpaslang ang inanak
dugo ng mga masang lider at aktibista' dumanak
parang mga ibong binaril at pinabagsak
labi ng mga kasama'y parang hayop na pinaslang
animo'y mga leong hayok na sumunggab na lamang
nilapa ang katawan ng mga matuwid ang tapang
pag-agos ng protesta'y walang humpay na hinarang
...at ikaw babae**
...at ang bata ay lumuha
pumalahaw ng iyak
halos di na nga makakita
dahil sa pikit matang pagtangis
sa kanyang manikang nasira
hayun at kurot ang inabot
mula sa inang nayayamot
naririndi sa ingay na likha
nababanas na akala mo di dumaan sa pagkabata
ang nanay na ngayoy sambakol ang mukha
pero tingnan mo ngayon ang dating paslit
malayo na mula sa musmos ng pag-iyak at awit
heto masdan mo't taas kamaong tumitindig
di alintana ang hirap at pasakit
para sa karapatan ng kababaihang sa lipuna'y minamaliit
nireregla ka hindi dahil sa wala lang
habang ang isang paa moy nasa hukay sa tuwing magsisilang
kaya ba iyan ng mga kalalakihan?
o mas angkop itanong matatanggap ba nila ang ganyan?
sa palagay ko'y hindi...
sapagkat di talaga sila tunay na matatag
alam lamang nila ay gawin kang parausan
utusan at bilangin ang mga babaeng sa kanila'y nagdaan
kaya ka babae
upang gawin lahat ng halos imposible...
ituwid ang maling palagay ng lipunang pyudal
at patunayang hindi ka robot na de-susi
na hindi ka sunud-sunuran sa bawat mga utos
may tinig kang naghihintay marinig
may talino kang mag-isip at kumilos
para sa paglaya ng iyong uri
ng kababaihang kay laon nang dinuduhagi
at ikaw babae...
hindi ka mahina tulad ng itinatak sayo ng lipunan
hindi ka lang pambahay at tagapanatili ng kaayusan
maraming bagay pang magagawa ang kababaihan
sapagkat ikaw ay sagisag ng husay at katapangan
at ikaw babae...
hindi ka lumuluha dahil sa ikaw ay mahina
dahil bawat luha mo'y patak ng tatag ang iyong ipinapakita
babae kang kayang tumapat sa kakayanan nino man
hindi ka nilalalng para gawing palahian
at ikaw babae...
di tunay na mahina kagya nang kanilang sabi
ikaw ang tunay na simbolo na tatag at tapang
sapagkat ang luha ay katapangang ipakita ang iyong nararamdaman
at ikaw babae
palaban
matapang
militante!
**katha ni maria baleriz para sa paggunita sa araw ng mga kababaihan ng taong 2007
pumalahaw ng iyak
halos di na nga makakita
dahil sa pikit matang pagtangis
sa kanyang manikang nasira
hayun at kurot ang inabot
mula sa inang nayayamot
naririndi sa ingay na likha
nababanas na akala mo di dumaan sa pagkabata
ang nanay na ngayoy sambakol ang mukha
pero tingnan mo ngayon ang dating paslit
malayo na mula sa musmos ng pag-iyak at awit
heto masdan mo't taas kamaong tumitindig
di alintana ang hirap at pasakit
para sa karapatan ng kababaihang sa lipuna'y minamaliit
nireregla ka hindi dahil sa wala lang
habang ang isang paa moy nasa hukay sa tuwing magsisilang
kaya ba iyan ng mga kalalakihan?
o mas angkop itanong matatanggap ba nila ang ganyan?
sa palagay ko'y hindi...
sapagkat di talaga sila tunay na matatag
alam lamang nila ay gawin kang parausan
utusan at bilangin ang mga babaeng sa kanila'y nagdaan
kaya ka babae
upang gawin lahat ng halos imposible...
ituwid ang maling palagay ng lipunang pyudal
at patunayang hindi ka robot na de-susi
na hindi ka sunud-sunuran sa bawat mga utos
may tinig kang naghihintay marinig
may talino kang mag-isip at kumilos
para sa paglaya ng iyong uri
ng kababaihang kay laon nang dinuduhagi
at ikaw babae...
hindi ka mahina tulad ng itinatak sayo ng lipunan
hindi ka lang pambahay at tagapanatili ng kaayusan
maraming bagay pang magagawa ang kababaihan
sapagkat ikaw ay sagisag ng husay at katapangan
at ikaw babae...
hindi ka lumuluha dahil sa ikaw ay mahina
dahil bawat luha mo'y patak ng tatag ang iyong ipinapakita
babae kang kayang tumapat sa kakayanan nino man
hindi ka nilalalng para gawing palahian
at ikaw babae...
di tunay na mahina kagya nang kanilang sabi
ikaw ang tunay na simbolo na tatag at tapang
sapagkat ang luha ay katapangang ipakita ang iyong nararamdaman
at ikaw babae
palaban
matapang
militante!
**katha ni maria baleriz para sa paggunita sa araw ng mga kababaihan ng taong 2007
[maria baleriz] **kung ikaw ay luluha
sana makita ko ang pagpatak ng pait
sana masaksihan ko ang pagragasa ng sakit
nais kong masilayan ang iyong pagdadalamhati
nais kong ikulong ka sa yakap kong madalas magkunwari
hindi nga lang dahil sa ikaw ay lumuluha
kundi dahil sa ako man ay nasasaktan
hindi dahil sa ikaw ay tumatangis
kundi dahil batid kong ako man naghihinagpis
paano nga ba kakanlungin itong nadarama
kung sa bawat pagpintig
sa bawat paghinga
natatanaw kong papalayo ka
kung makakausap ko lng ang mga tala
ngayong umagang wala na nga atang gaganda
ginawa ko na sana
subalit ang mayroon ako ay ikaw
at ang ambon na ngayon ay aking kasayaw
at ang luhang kasabay na rumaragasa
sa matang kong tila di na nagsawa
alam ko.
matatapos din ito.
marahil.
marahil.
pag wala na ako.
**katha ni maria baleriz
sana masaksihan ko ang pagragasa ng sakit
nais kong masilayan ang iyong pagdadalamhati
nais kong ikulong ka sa yakap kong madalas magkunwari
hindi nga lang dahil sa ikaw ay lumuluha
kundi dahil sa ako man ay nasasaktan
hindi dahil sa ikaw ay tumatangis
kundi dahil batid kong ako man naghihinagpis
paano nga ba kakanlungin itong nadarama
kung sa bawat pagpintig
sa bawat paghinga
natatanaw kong papalayo ka
kung makakausap ko lng ang mga tala
ngayong umagang wala na nga atang gaganda
ginawa ko na sana
subalit ang mayroon ako ay ikaw
at ang ambon na ngayon ay aking kasayaw
at ang luhang kasabay na rumaragasa
sa matang kong tila di na nagsawa
alam ko.
matatapos din ito.
marahil.
marahil.
pag wala na ako.
**katha ni maria baleriz
Huwebes, Disyembre 6, 2007
[piping walang kamay] langib at pilat
at maaari nga
hindi na muling makikita
kundi sa mga larawan na lang at alaala
at maaari nga
hindi na muling makikita
ang mga luha at mga ngiti
ang damdamin mo't pakikibaka
para sa masa
na ating iniibig
pinaglilingkuran
ipinaglalaban
at maaari nga
hindi na kailanman maririnig
sa malapitan
ang mga aral mo at pagsasalaysay
at maaari nga
hindi na maririnig
ang mga paghalakhak
kahit ang iyong pag-iyak
at maaari nga
hindi na kailanman madarama
ang pagpintig ng iyong puso
ganoon na din ang paghinga
at maaari nga
hindi na madarama
ang mapag-aruga mong kamay
at paghawak mo ng mahigpit
sa ating pakikibaka
at maaari nga
hindi na kailanman makakasama
babaha ng luha
at magiging musika ang mga pagtangis
iduduyan kami ng pagdadalamhati
ngunit hindi ka namin matitiis
patuloy kang mananatili
dito sa puso't isip
magpapatuloy
raragasa
ang higit pang pakikibaka
mula sa iyong mga aral
inspirasyon kang aming bitbit
daladala
sa lahat ng dako
sa lahat ng panahon
sa lahat pagkakataon
sa aming pagrerebolusyon
tulad mo ngayon
ay sugat na malapit nang maghilom
ang langib ay marahang
humihiwalay sa lupang
matagal na panahong ipinaglalaban
samantalang sa iyong pagpanaw
iiwan mo ay pilat
sa aming gunamgunam
habang buhay na kasama
saan man kami mapunta
dito sa puso
dito sa alaala
at kahit nga sa huling sandali
na kami man din ay susunod na
sa kung saan ka na ngayon papunta
taas kamaong pasasalamat!
sa pagkakataon
na makilala ka't makasama
sa pagkakataon na matalos
ang iyong kasaysayan
...dakilang anak nitong bayan!
*tulang alay para kay sir monico atienza
hindi na muling makikita
kundi sa mga larawan na lang at alaala
at maaari nga
hindi na muling makikita
ang mga luha at mga ngiti
ang damdamin mo't pakikibaka
para sa masa
na ating iniibig
pinaglilingkuran
ipinaglalaban
at maaari nga
hindi na kailanman maririnig
sa malapitan
ang mga aral mo at pagsasalaysay
at maaari nga
hindi na maririnig
ang mga paghalakhak
kahit ang iyong pag-iyak
at maaari nga
hindi na kailanman madarama
ang pagpintig ng iyong puso
ganoon na din ang paghinga
at maaari nga
hindi na madarama
ang mapag-aruga mong kamay
at paghawak mo ng mahigpit
sa ating pakikibaka
at maaari nga
hindi na kailanman makakasama
babaha ng luha
at magiging musika ang mga pagtangis
iduduyan kami ng pagdadalamhati
ngunit hindi ka namin matitiis
patuloy kang mananatili
dito sa puso't isip
magpapatuloy
raragasa
ang higit pang pakikibaka
mula sa iyong mga aral
inspirasyon kang aming bitbit
daladala
sa lahat ng dako
sa lahat ng panahon
sa lahat pagkakataon
sa aming pagrerebolusyon
tulad mo ngayon
ay sugat na malapit nang maghilom
ang langib ay marahang
humihiwalay sa lupang
matagal na panahong ipinaglalaban
samantalang sa iyong pagpanaw
iiwan mo ay pilat
sa aming gunamgunam
habang buhay na kasama
saan man kami mapunta
dito sa puso
dito sa alaala
at kahit nga sa huling sandali
na kami man din ay susunod na
sa kung saan ka na ngayon papunta
taas kamaong pasasalamat!
sa pagkakataon
na makilala ka't makasama
sa pagkakataon na matalos
ang iyong kasaysayan
...dakilang anak nitong bayan!
*tulang alay para kay sir monico atienza
Biyernes, Agosto 24, 2007
[piping walang kamay] at ikaw babae
...at ang bata ay lumuha
pumalahaw ng iyak
halos di na nga makakita
dahil sa pikit matang pagtangis
sa kanyang manikang nasira
hayun at kurot ang inabot
mula sa inang nayayamot
naririndi sa ingay na likha
nababanas na akala mo di dumaan sa pagkabata
ang nanay na ngayoy sambakol ang mukha
pero tingnan mo ngayon ang dating paslit
malayo na mula sa musmos ng pag-iyak at awit
heto masdan mo't taas kamaong tumitindig
di alintana ang hirap at pasakit
para sa karapatan ng kababaihang sa lipuna'y minamaliit
nireregla ka hindi dahil sa wala lang
habang ang isang paa moy nasa hukay sa tuwing magsisilang
kaya ba iyan ng mga kalalakihan?
o mas angkop itanong matatanggap ba nila ang ganyan?
sa palagay ko'y hindi...
sapagkat di talaga sila tunay na matatag
alam lamang nila ay gawin kang parausan
utusan at bilangin ang mga babaeng sa kanila'y nagdaan
kaya ka babae
upang gawin lahat ng halos imposible...
ituwid ang maling palagay ng lipunang pyudal
at patunayang hindi ka robot na de-susi
na hindi ka sunud-sunuran sa bawat mga utos
may talino kang mag-isip at kumilos
para sa paglaya ng iyong uri
ng kababaihang kay laon nang dinuduhagi
at ikaw babae...
hindi ka mahina tulad ng itinatak sayo ng lipunan
hindi ka lang pambahay at tagapanatili ng kaayusan
maraming bagay pang magagawa ang kababaihan
sapagkat ikaw ay sagisag ng husay at katapangan
at ikaw babae...
hindi ka lumuluha dahil sa ikaw ay mahina
dahil bawat luha mo'y patak ng tatag ang iyong ipinapakita
babae kang kayang tumapat sa kakayanan nino man
hindi ka nilalalng para gawing palahian
nireregla ka hindi dahil sa wala lang
habang ang isang paa moy nasa hukay sa tuwing magsisilang
kaya ba iyan ng mga kalalakihan?
o mas angkop itanong matatanggap ba nila ang ganyan?
sa palagay ko'y hindi...
sapagkat di talaga sila tunay na matatag
alam lamang nila ay gawin kang parausan
utusan at bilangin ang mga babaeng sa kanila'y nagdaan
kaya ka babae
upang gawin lahat ng halos imposible...
ituwid ang maling palagay ng lipunang pyudal
at patunayang hindi ka robot na de-susi
na hindi ka sunud-sunuran sa bawat mga utos
may talino kang mag-isip at kumilos
para sa paglaya ng iyong uri
ng kababaihang kay laon nang dinuduhagi
at ikaw babae...
hindi ka mahina tulad ng itinatak sayo ng lipunan
hindi ka lang pambahay at tagapanatili ng kaayusan
maraming bagay pang magagawa ang kababaihan
sapagkat ikaw ay sagisag ng husay at katapangan
at ikaw babae...
hindi ka lumuluha dahil sa ikaw ay mahina
dahil bawat luha mo'y patak ng tatag ang iyong ipinapakita
babae kang kayang tumapat sa kakayanan nino man
hindi ka nilalalng para gawing palahian
at ikaw babae...
di tunay na mahina kagya nang kanilang sabi
ikaw ang tunay na simbolo na tatag at tapang
sapagkat ang luha ay katapangang ipakita ang iyong nararamdaman
at ikaw babae
palaban
matapang
militante!
Lunes, Abril 9, 2007
[piping walang kamay] maaari mo ba akong basahin?
mausok
mainit
maalikabok
...sa karimlan ng gabi
iisipin mo ba na akong nakatindig
sa likha ng kalikasan ay bulag
o kaya ay piping saksi
o marahil nga na ako'y bingi
ano nga ba para sa iyo itong sinasabi?
sa bawat titik na nagkalat
ang sagot ba'y iyong nahagilap?
mainam pa na sa bangketa umidlip
mahiga sa papag ng galit
maaari ding maglamyerda
gumulong sa mga damuhan ng pagdurusa
ang usok
ang ingay
ang ilaw
ang masa
ikaw
oo
kailan ka lalahok
kailan ka hahalo sa rekado ng pakikibaka
medyo gutom na nga ako
batid ko ganoon ka din
nauuhaw din naman
itong puso
na mahalin
kahit itong mga mata
kung alam mo lang
kung gaanong hinahanap ka
marinig mo kaya
itong pagtibok ng puso?
na sa bawat pagtambol
at pagragasa ng dugo sa mga ugat
ikaw ang nais iguhit
ang nais kulayan
ng pakikibaka ng mamamayang
ating ipinaglalaban
sandali medyo lumalalim na
mabuti pang
mahimpil muna
sa puntong to
paalam na
hanggang sa muli
*gawa ko ito...
sana magustuhan mo.(,")
[rommel dinglasan] aktibista
nakakataba ng puso.
pumatak ang luha.
salamat sa iyo kaibigan.
AKTIBISTA
-Rommel Dinglasan
… at sa lansangan, mas pinili mong manahan
Dala ang mga plaka, sigaw mo ay katarungan
Kapakanan ng nakararami, laman ng iyong isipan
Karapatan ng mamamayan, pilit mong ipinaglalaban
Sa iyong duwelo, boses ang puhunan
Tanging iniisip, maiparating sa pamahalaan
Ang problema ng bansa, at hinaing nitong bayan
Na lalong pinalalala ng mga uhaw sa kapangyarihan
Sa iyo’y walang puwang, ang anumang katiwalian
Ang kaban ng bayan, kamo’y para sa mamamayan
Mga buwaya sa pamahalaan, iyong kinakalaban
Walang pakialam, buhay ma’y malagay sa alangan
Sa mga ugat mo’y dumadaloy, ang dugong makabayan
Kakayahan ng kababayan, mas angat sa dayuhan
Ang tanging hiling lamang, ay suporta ng pamahalaan
At galing ng Pilipino, ay mapapatunayan
Ang nakaraan ng bayan, ay lagi sa kamalayan
Isang bukas na aklat, na hindi malilimutan
Kagitingan ng mga bayani, na buhay ang pinuhunan
At pagdanak ng dugo, para sa hangad na kalayaan
Kaya’t ngayon ay kinakalampag, itong ating pamahalaan
Pilit pinapaalala, ang masalimuot na nakaraan
Taginting ng batingaw, ginigising ang pamunuan
Ang pagpapapagamit sa dayuhan, sadyang walang patutunguhan
“Prinsipyo ay buhay,” ang nakaukit sa isipan
At ang dignidad, ay higit pa sa kayamanan
Bitbit kahit saan, ang tunay na karunungan
Ang mulat na isipan, at pag – ibig sa bayan
Ikaw nga ang boses, nitong ating bayan
Mapanuri mong mga mata, ay dapat na tularan
Hindi patitinag, kahit na kay kamatayan
Buhay ay iaalay, basta’t para sa mamamayan
*salamat rommel sa tulang ito.
luha.galak.ano pa ba ang dapat kong sabihin.siguro di maipaliwanag ng mga salita ang pagkagulat at ang karangalan na gawan ng isang akda ng isang kaibigan.
maraming salamat bok!
pumatak ang luha.
salamat sa iyo kaibigan.
AKTIBISTA
-Rommel Dinglasan
… at sa lansangan, mas pinili mong manahan
Dala ang mga plaka, sigaw mo ay katarungan
Kapakanan ng nakararami, laman ng iyong isipan
Karapatan ng mamamayan, pilit mong ipinaglalaban
Sa iyong duwelo, boses ang puhunan
Tanging iniisip, maiparating sa pamahalaan
Ang problema ng bansa, at hinaing nitong bayan
Na lalong pinalalala ng mga uhaw sa kapangyarihan
Sa iyo’y walang puwang, ang anumang katiwalian
Ang kaban ng bayan, kamo’y para sa mamamayan
Mga buwaya sa pamahalaan, iyong kinakalaban
Walang pakialam, buhay ma’y malagay sa alangan
Sa mga ugat mo’y dumadaloy, ang dugong makabayan
Kakayahan ng kababayan, mas angat sa dayuhan
Ang tanging hiling lamang, ay suporta ng pamahalaan
At galing ng Pilipino, ay mapapatunayan
Ang nakaraan ng bayan, ay lagi sa kamalayan
Isang bukas na aklat, na hindi malilimutan
Kagitingan ng mga bayani, na buhay ang pinuhunan
At pagdanak ng dugo, para sa hangad na kalayaan
Kaya’t ngayon ay kinakalampag, itong ating pamahalaan
Pilit pinapaalala, ang masalimuot na nakaraan
Taginting ng batingaw, ginigising ang pamunuan
Ang pagpapapagamit sa dayuhan, sadyang walang patutunguhan
“Prinsipyo ay buhay,” ang nakaukit sa isipan
At ang dignidad, ay higit pa sa kayamanan
Bitbit kahit saan, ang tunay na karunungan
Ang mulat na isipan, at pag – ibig sa bayan
Ikaw nga ang boses, nitong ating bayan
Mapanuri mong mga mata, ay dapat na tularan
Hindi patitinag, kahit na kay kamatayan
Buhay ay iaalay, basta’t para sa mamamayan
*salamat rommel sa tulang ito.
luha.galak.ano pa ba ang dapat kong sabihin.siguro di maipaliwanag ng mga salita ang pagkagulat at ang karangalan na gawan ng isang akda ng isang kaibigan.
maraming salamat bok!
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)