ang awit ng paglimot

makulimlim ang langit
at may daan-daang ambon
siyang winiwisik
malamig ang marahas na hanging umiihip
napupuno na ang lupa ng tubig
nalunod na siya't di na kayang lunukin
ang mga luhang ngayo'y dumarami
patuloy pang lumalatag

at ang kidlat pilit hinahati ang langit
maya't maya'y tila mga latigong gumuguhit
kasunod ang mga pagdagundong ng kulog
at ang mga bata tila umiindak sa tunog
ng mga patak ng mga ambong
marahan ng nagiging mga luha
kasabay ng kulog ng sapantaha

doon sa aking silid
aking natatanaw mula sa bintana

ng agam-gam at alintana

marahil sa pagtila ng pagluha

ng mga ulap at mismong mga luha

marahil sa pagtila ng mga pagtangis

ng mga sakit at ng mismong pusong

humihibik at umaawit ng lumbay

at hapdi

doon ko maaarok

ang lalim ng himig

na paggising ko bukas

paglimot ang aking hahanapin

sa kabilang panig ng mundo

labas sa batid ng

katinuan ng humihinga

at tumatakbo

-"awit ng paglimot",