[Andres Bonifacio] Tapunan ng Lingap

kung buhay ngayon itong si Andres, marahil ganito ang kanyang sasabihin sa kanyang naunang tula na 'Tapunan ng Lingap' na isinulat noong panahon na saklot ng mga dayong mestizo ang bayan. 

Sumandaling dinggin itong karaingan,

Nagsisipag-inot magbangon ng bayan’

Malaong panahon na nahahandusay

Sa madlang pahirap: mga Kanong lalang,
Mga panginoong may lupa't kapital,
At sa mga ganid sa kapangyarihan.

Nangasaan ngayon, mga ginigiliw,

Ang tapang at dangal na dapat gugulin?

Sa isang matuwid na kilala natin

Ay huwag ang gawang mga pagtataksil
Tulad nang tinutulak na paniniil
nitong nagbandila ng kalyeng matuwid.

At ating lisanin ang dating ugali

Na ikinasira ng taas ng uri,

Ang bayang Tagalog ay may asa dili

Ang puring nilupig ng bakang maputi
At masaklap man din ay nananatili
Bathalang turing sa nanira ng puri.

Aanhin ang yama’t mga kapurihang

Tanawin ng tao at wikang mainam

Kung mananatili ina nating Bayan

Sa Kanong ganid, Kanong sungayan?
Nasaan ang katuwiran kung ganun lang
Bakit pa dapat aralin yaring kasaysayan?

Kaya nga halina mga kaibigan,

Kami ay tulungang ibangon sa hukay

Ang inang nabulid sa kapighatian

Nang upang magkamit ng kaligayahan
At di panay sariling inaatupag
Gayong tuloy sa pagkalugmok ang bayan.

Mga kapatid ko’y iwaksi ang sindak

Sa mga balita ng Kanong uslak;

Ugali ng isang sa tapang ay salat

Na kahit sa bibig tayo’y ginugulat
at kapag nataranta na at mulagat
parang mga buwitre silang susunggab.

At huwag matakot sa pakikibaka

Sa lahing berdugo na lahing Amerika;

Nangaririto na para manggagaga,

Ang ating sarili ibig pang makuha
ating katawan nga'y buto at balat na 
sasairin pa din ang kayang makuha.

Sa Diyos manalig at huwag pahimok

Sa kaaway natin na may loob hayop,

Walang ginagawa kundi ang manakot

At hoorah nang hoorah sila rin ang ubos
Demokrasya kanilang pinapang-sukol
Sa mga lahing kanilang nililipol.

Ay! Ang lingap mo po, nanunungong langit,

Diyos na poon ko’y huwag ipagkait

Sa mga anak mong napatatangkilik

Nang huwag lumagos sa masamang hilig
Na baya'y talikuran ngayong may sakit
dulot ng mga dayong napakaganid.

Kupkupin no nama’t ituro ang landas

Ng katahimikan at magandang palad;

[Sa pakikibaka’y tapunan ng lingap,]

Kaluluwa naming nang di mapahamak
Sa kamay ng mga buwaya at ahas
Na patuloy sa paghahasik ng dahas.






*Itong akda ay inareglo ko mula sa orihinal na tula na "Tapunan ng Lingap" ni Gat Andres Bonifacio. Pasintabi po dakilang Andres Bonifacio. Makikita din ang sipi nitong akda sa facebook.